1935 ο Πορτογάλος νευροχειρουργός Έγκας Μόνιτζ πραγματοποιεί σε νοσοκομείο της Λισσαβόνας την πρώτη σύγχρονη εγχείρηση λοβοτομής.
Η λοβοτομή είναι μια χειρουργική ιατρική μέθοδος σύμφωνα με την οπόια, οι μπροστινοί (μετωπιαίοι) λοβοί αποκόπτονται με χειρουργική επέμβαση από το υπόλοιπο τμήμα του εγκεφάλου, με σκοπό την αντιμετώπιση διανοητικών διαταραχών και ψυχικών παθήσεων. Οι ασθενείς παραμένουν σε ικανοποιητικό βαθμό ενεργοί, αλλά χάνουν το μεγαλύτερο μέρος της συναισθηματικής τους ζωής.
Οι μετωπιαίοι λοβοί ελέγχουν τη συνείδηση για τις πράξεις, την κρίση, τις συναισθηματικές αντιδράσεις, τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε, καθώς και τη γνώση του νοήματος των λέξεων. Συνήθη προβλήματα μετά από βλάβη είναι η απώλεια της κίνησης διαφόρων μερών του σώματος, η αδυναμία σχεδιασμού, η ύπαρξη έμμονων ιδεών, συχνές αλλαγές στην διάθεση, δυσκολία στην επίλυση προβλημάτων, ανικανότητα στην έκφραση της γλώσσας, απάθεια και αμέλεια για την προσωπική εμφάνιση και υγιεινή, καθώς και αντικοινωνική συμπεριφορά..
Οι μετωπιαίοι λοβοί διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην επεξεργασία των πληροφοριών, άρα και στη νόηση.
Την λοβοτομή, την επινόησε το 1935 ο Πορτογάλος νευροχειρουργός Έγκας Μόνιτζ, ο οποίος άρχισε να την εφαρμόζει πειραματικά σε ασθενείς του ψυχιατρείου της Λισαβόνας. Η εφεύρεση αυτή του χάρισε το Βραβείο Νομπέλ το 1949, αν και σήμερα η πρακτική αυτή επικρίνεται σφοδρά. Ο Μόνιτζ παρατήρησε ότι τα συμπτώματα σοβαρών νοητικών ασθενειών όπως η σχιζοφρένεια εξαφανίζονταν άμεσα σε ανθρώπους στους οποίους είχε γίνει λοβοτομή. Εντούτοις υποτίμησε το γεγονός ότι οι βλάβες που προκαλούνταν στον εγκέφαλο ήταν πολύ μεγαλύτερες από τα οφέλη.
Γιώργος Ανδρίτσος, φοιτητής Οδοντιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου