Κάθε χρόνο 1 εκατομμύριο άνθρωποι αυτοκτονούν σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Παράλληλα, 3.000 άνθρωποι καθημερινά κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας.
Επιπλέον, όσοι αυτοκτονούν έχουν ήδη κάνει περίπου 20 και παραπάνω απόπειρες.
Στην Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας το 2006 σημειώθηκαν 394 θάνατοι από αυτοκτονίες ( 326 άντρες και 68 γυναίκες). Ο αριθμός όμως των καταγεγραμμένων υπολείπεται του πραγματικού επειδή κάποιες συγκαλύπτονται για λόγους «στιγματισμού» (π.χ. πτώση από ύψος, δηλητηρίαση κλπ).
Λόγω της αύξησης των αυτοκτονιών κατά 15% μετά την οικονομική κρίση ο αριθμός των θανάτων από αυτοκτονία στη χώρα μας το 2010 υπολογίζεται στους 500, αναφέρεται σε ανακοίνωση της Γενικής Διεύθυνσης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας με αφορμή τη 10 Σεπτεμβρίου που έχει καθιερωθεί από τον ΠΟΥ ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αυτοκτονίας.
Η πρόληψη των αυτοκτονιών στις πολυπολιτισμικές κοινωνίες αποτελεί το θέμα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Αυτοκτονίας, που έχει ως στόχο την παγκόσμια αφύπνιση και ενημέρωση για αυτό το σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο, καθώς και την ανάπτυξη στρατηγικών πρόληψης και προαγωγής που οδηγούν στην αντιμετώπιση του.
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ τα τελευταία 45 χρόνια υπάρχει αύξηση του αριθμού των αυτοκτονιών κατά 60% σε παγκόσμιο επίπεδο. Η αυτοκτονία σε μερικές χώρες και στις ηλικίες 15-44 ετών αποτελεί μια από τις τρεις πρώτες αιτίες θανάτου και τη δεύτερη αιτία στην ομάδα ηλικιών από 10-24 ετών. Αυτά τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν και τις απόπειρες, οι οποίες είναι περισσότερο από 20 φορές πιο συχνές από την ίδια την αυτοκτονία σαν τελικό αποτέλεσμα.
Ως το 1998 οι αυτοκτονίες αντιπροσώπευαν το 1,8% του παγκόσμιου «φορτίου» ασθενειών και μέχρι το 2020 θα αποτελεί το 2,4% στις χώρες που έχουν χαρακτηριστεί ως σοσιαλιστικές οικονομίες. Ο δείκτης παγκόσμιας θνητότητας είναι 16 ανά 100.000, δηλαδή ένας θάνατος κάθε 40 δευτερόλεπτα.
Στην Ελλάδα και πάντα σύμφωνα με τον ΠΟΥ ο δείκτης είναι περίπου 4 ανά 100.000 ανά έτος.
Η αναλογία αυτοκτονιών είναι παραδοσιακά μεγαλύτερη στους ηλικιωμένους άνδρες, ενώ στους νεότερους ανθρώπους παρουσιάζει αυξητική τάση και κατ΄ επέκταση αποτελούν σήμερα και την ομάδα με τον υψηλότερο κίνδυνο στο ένα τρίτο των χωρών τόσο των αναπτυσσόμενων, όσο και των αναπτυγμένων.
Οι ψυχικές διαταραχές, κατά κύριο λόγο η κατάθλιψη και οι συνέπειες από την χρήση αλκοόλ και ουσιών, είναι ο υπ’ αριθμόν ένα παράγοντας κινδύνου για αυτοκτονία στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Ωστόσο στις Ασιατικές χώρες ένα πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η παρορμητική συμπεριφορά. Στην αυτοκτονία παίζουν ρόλο ένα σύνολο από παράγοντες όπως ψυχολογικοί, κοινωνικοί, βιολογικοί, πολιτιστικοί και περιβαλλοντικοί.
Ανεπαρκής κρίνεται από τον ΠΟΥ η πρόληψη των αυτοκτονιών σε παγκόσμιο επίπεδο εξ αιτίας της απουσίας επαγρύπνησης και της παραδοχής (ταμπού) ότι πρόκειται για ένα μείζον πρόβλημα . Στην πραγματικότητα ελάχιστες χώρες έχουν συμπεριλάβει την πρόληψη της αυτοκτονίας στις προτεραιότητες τους.
Η πρόληψη απαιτεί παρεμβάσεις καινοτόμες και μεγάλου εύρους με πολυτομεακή προσέγγιση η οποία θα περιλαμβάνει εκτός από τον τομέα της υγείας και άλλους όπως την εκπαίδευση, την απασχόληση, τη δικαιοσύνη, τη θρησκεία, τη νομολογία, την πολιτική και τα ΜΜΕ. Επί πλέον η αναφορά και η καταγραφή σε σταθερή βάση αποτελεί ένα ζήτημα που επιδέχεται βελτίωση.
Εξάλλου το κόστος της αυτοκτονίας είναι τεράστιο καθώς εκτός από την απώλεια σε ανθρώπινες ζωές υπάρχουν και σημαντικές ψυχολογικές επιπτώσεις για την οικογένεια και το φιλικό περιβάλλον αλλά και οικονομικές επιπτώσεις στην κοινωνία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου