Η μυρωδιά του σώματος και η επιλογή συντρόφου

   Το ανθρώπινο σώμα ,όσο και να καθαριστεί ή να αρωματιστεί, διατηρεί κάποιες χαρακτηριστικές οσμές οι οποίες περιέχουν πληροφορίες με άμεσο αντίκρισμα στην κοινωνική αποδοχή του. Η μεταφορά αυτών των πληροφοριών στους άλλους επιτυγχάνεται με τις φερομόνες , οι οποίες είναι ουσίες συνήθως πτητικές, τις οποίες παράγει το σώμα από αδένες που βρίσκονται κυρίως στο στόμα, τις μασχάλες ,το στήθος και τη ζώνη των γεννητικών οργάνων.

   Ο μηχανισμός αξιοποίησης αυτών των οσμών είναι περισσότερο εμφανής στις ενστικτώδεις αντιδράσεις των ζώων. Τα ζώα ζευγαρώνουν, αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο, αμύνονται, ορίζουν τα όρια της περιοχής τους και εντάσσονται σε αγέλη με γνώμονα την όσφρησή τους. Στον άνθρωπο οι φερομόνες αναγνωρίζονται από τα βρεφικά χρόνια όπου το μωρό μαθαίνει να γνωρίζει τη μητέρα του από την μυρωδιά της, πολύ πριν την όραση ή την ακοή, στη συνέχεια όμως ο ρόλος τους υποβαθμίζεται. .

  

   Σύμφωνα με ορισμένες μελέτες, η οσμή ενός ατόμου καθορίζεται από ορισμένα γονίδια. Γνωρίζουμε όμως ότι για την καλύτερη εξέλιξη των ειδών πρέπει να διασταυρώνονται άτομα με διαφορετικά γονίδια ώστε να βελτιώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα των απογόνων. Έτσι λοιπόν και οι άνθρωποι ενστικτωδώς αναζητάνε οσμές που αντανακλούν τα διαφορετικά γονίδια. Ένα επακόλουθο αυτής της ιδιότητας είναι η ελάχιστη ερωτική έλξη ανάμεσα σε συγγενικά πρόσωπα αφού εκεί έχουμε ομοιότητα γονιδίων. Μάλιστα ένας Ελβετός ερευνητής πειραματιζόμενος, έδωσε σε γυναίκες κάποια μπλουζάκια με τα οποία είχαν κοιμηθεί κάποιοι άντρες και τις ρώτησε αν τους άρεσε η μυρωδιά. Οι γυναίκες προτίμησαν εκείνες τις μυρωδιές των αντρών που ήταν γενετικά διαφορετικοί, σύμφωνα με γονιδιακή ανάλυση και απέρριψαν τα μπλουζάκια των αντρών που ήταν γενετικά παρόμοιοι, και μύριζαν σαν να τα είχε φορέσει ο πατέρας ή ο αδερφός τους.

  

   Μπορούμε λοιπόν να εμπιστευόμαστε το ένστικτο μας, με μία όμως σημαντική εξαίρεση. Για τις γυναίκες που λαμβάνουν ορμονικά αντισυλληπτικά ισχύει το αντίθετο: προτιμούν ανθρώπους με γονίδια ιστοσυμβατότητας παρόμοια με τα δικά τους. Έτσι οι γυναίκες που παίρνουν το χάπι βρίσκονται σε κίνδυνο να επιλέξουν σύντροφο που δεν είναι ταιριαστός γενετικά με τις ίδιες. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου έπαψαν να χρησιμοποιούν την όσφρηση για να επιλέγουν τους υποψήφιους ερωτικούς συντρόφους τους όταν απέκτησαν την έγχρωμη όραση, και ότι υπάρχει σήμερα είναι κατάλοιπο αυτής της ιδιότητας..

  

   Η μυρωδιά, τελικά μάλλον παίζει περισσότερο ρόλο στην απόρριψη ενός υποψήφιου συντρόφου παρά την επιλογή του. Αφού τον πρώτο αδιαμφισβήτητο και καθοριστικό ρόλο στο πρώτο πλησίασμα δύο ανθρώπων, τον έχουν τα μάτια, όταν όμως φτάνουμε σε απόσταση αναπνοής, τότε αρχίζει να μπαίνει στο παιχνίδι η χημεία του σώματος με βασική πλέον την αίσθηση της όσφρησης, να έχει τελικά τον τελευταίο λόγο. Βέβαια όταν πρόκειται για τον σύντροφο ζωής υπεισέρχονται και άλλοι παράμετροι ,όπως μόρφωση, συμπεριφορά, κουλτούρα ,η εθνικότητα , η θρησκεία τα οποία είναι ζητήματα που επηρεάζουν την κρίση μας, ενώ έναν ιδιαίτερο ρόλο φαίνεται να παίζουν τα στερεότυπά μας γύρω από το τι θεωρούμε αποδεκτό.

   Οι φερομόνες, όμως, απασχολούν ιδιαίτερα την βιομηχανία των αρωμάτων που υπόσχονται να μας κάνουν ελκυστικούς στο άλλο φύλο .

Γιώργος Ανδρίτσος, φοιτητής Οδοντιατρικής Σχολής Αθηνών